1404.03.31
پنج علت اصلی عدم توانایی کودکان اوتیسم در بازی طبیعی عبارتند از: مشکلات در مهارت های اجتماعی ، مشکلات در درک و استفاده از زبان ، مشکلات در تقلید، مشکلات در بازی نمادین و مشکلات حسی.
پنج مشکل عمده بازی در کودکان مبتلا به اوتیسم که در نوع و حالت الگوی عموم این کودکان مشترک و غیر قابل انکار است در این مقاله توضیح داده خواهد شد. با ما همراه باشید.
رایج ترین شکایتی که والدین و سایر مراقبین این کودکان دارند این است که این کودکان انگار هیچ ایده مشخصی برای بازی کردن ندارند وقتی بی حوصله می شوند شروع به راه رفتن یا به نقطه ای خیره می شوند و یا حرکات تکراری انجام می دهند و همچنین ممکن است اسباب بازی ها را لمس کنند ولی بازی دائم و مستمری با آنها انجام ندهند.
در این بازی ها سعی کنید به کودک بکن یا نکن به او نگوببد این مسئله سبب افزایش پریشانی کودک می شود سعی کنید خودتان کارها را انجام دهید تا کودک مثل شما همان کار را انجام دهد.
یکی از مشخصه های اصلی کودکان مبتلا به اوتیسم این است که قادر به انجام بازی های نمادین با کیفیتی که سایر همسالانش به آن می پردازند نیستند. کودکان سالم و نرمال وقتی به سه سالگی می رسند زمان بسیاری از وقتشون را صرف بازی کردن های نمادین و باورسازی و بازی های ایفای نقش و... اختصاص می دهند.
در صورتی که اکثر کودکان مبتلا به اوتیسم هرگز به این سطح از بازی های سمبلیک نمی رسند یا این که تنها در خصوص این موضوع آموزش داده می شود می توانند این نوع از بازی را به صورت یک تکلیف انجام دهند.
تمرین بازی های تقلید باعث می شود کودک با عهده گرفتن نقشی کوچک در بازی های ایفای نقش مانند خاله بازی ، تولید انواع صداها در حین بازی ها و... می تواند مهارت هایی در زمینه مشکلات زبان شناختی ، مشکلات ادراکی رمزگشایی و رمز گردانی را بهبود دهد.
مطمئن باشید که این کارها حتی اگر در همان زمان مورد توجه کودک قرار نگیرد در قسمتی از گنجینه ی تجربه های دیداری و شنیداری او ثبت می شود.
همچنین بخوانید : فراستیگ چیست و شامل چه تمریناتی هست ؟
یکی دیگر از مشکلات کودکان مبتلا به اوتیسم ، تنوع بازی هایی است که انجام می دهند. مثلا علاقه این کودکان به پرش های کانگورو وار در حالی که روی توپ بزرگ نشسته اند ، آب بازی افراطی ، نگاه کردن مداوم به حرکت دورانی چرخ یک ماشین یا قطار اسباب بازی از زوایای مختلف ، چیدن و ردیف کردن افقی اشیا ، دیدن چندباره یک کارتون.
البته این به این معنی نیست که هر کودکی این موارد انجام می دهد مبتلا به اوتیسم است.
گمان نکنید هر کودک که به کلینیک یا محیط های آموزشی و درمانی می آید لزوما بازی کردنش بهتر می شود گاهی زیاد بودن حجم کلاس های کودک در هفته باعث می شود که او فرصت کافی برای لذت بردن از کودکی ، رفتن به پارک و گذراندن اوقات فراغت و.. را نداشته باشد.
مشکل اصلی کودکان مبتلا به اوتیسم در بازی این است که بیشتر تمایل به بازهای انفرای دارند و تمایلی به برقراری ارتباط گرفتن با دیگران را ندارند و دوست ندارند از اسباب بازی هایشان در اختیار دیگران قرار دهند حتی اگر کودکی به سمتش بیایید به او پشت می کند و تمایلی به درمیان گذاشتن احساس ها و هیجان های خود با دیگران را در حین بازی ندارند و در هنگام بازی کردن با همبازی هایشان از ارتباط کلامی و غیر کلامی استفاده نمی کنند.
همچنین بخوانید : چه کودکانی نیاز به گفتاردرمانی دارند ؟
ممکن است این مشکل مربوط به اوتیسم نباشد در واقع برخی از کودکان غیر اوتیسم هم ممکن است دچارضعف این مشکل در زمینه های الگوهای هیجانی ، ضعف مهارتهای زبانی دریافتی ، الگوهای کنترل توجه ، و درک و اجرای قوانین بازی برایش سخت می شود.
کودکان مبتلا به اوتیسم به علت ناتوانی در خود را جای دیگران پنداشتن ، توجهی به هنجارها و عرف اجتماعی و بایدها و نبایدهای محیط انسانی اطراف خود ندارند و اهل ارتباط عاطفی با همبازیش را ندارد. طبیعتا این مسئله در میان کودکان مبتلا به اوتیسم شدت بیشتری دارد.
هرقدر که سطح درک زبان و مداخلات گفتاردرمانی بهبود یابد و هر قدر که سطح عملکردهای اجرایی به حد مطلوب برسد درک و رعایت قانون در بازی های قاعده مند راحت تر می شود.
سخن پایانی
تشخیص زودهنگام اختلال طیف اوتیسم به کودک شما غلبه بر مشکلات همراه با این اختلال کمک کند و برای برقراری ارتباط بهتر کودک با دیگران و توانایی در انجام بازی ها به مراکز توانبخشی و گفتاردرمانی ، بازی درمانی، کاردرمانی مربوط به اختلالات اوتیسم مراجعه کنید.
