1404.02.30
علت اصلی ابتلا به اوتیسم در دوران جنینی، ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است که به طور دقیق مشخص نیستند، اما تحقیقات نشان می دهند که ژنتیک نقش مهمی دارد. عوامل محیطی و سایر عوامل مانند عفونت، دیابت و فشار خون بالای مادر در دوران بارداری، سن بالای والدین، و سابقه عفونت های ویروسی در مادر نیز می توانند احتمال ابتلا به اوتیسم را افزایش دهند.
علت دقیق ابتلا به اوتیسم در دوران جنینی ناشناخته است، اما عوامل ژنتیکی ،محیطی و سایر عوامل نقش مهمی در آن دارند.در ادامه مقاله این عوامل را به شما معرفی می کنیم.
اوتیسم یک اختلال با پایه ژنتیکی قوی است و مطالعات نشان داده‌اند که احتمال بروز اوتیسم در خانواده‌هایی با سابقه اوتیسم بیشتر است. همچنین ژنتیک نقش مهمی در بروز اوتیسم دارد.
جهش‌های ژنی خاص و اختلالات کروموزومی می‌توانند با بروز اوتیسم مرتبط باشند.
در برخی موارد، تعاملات چند ژنی نیز می تواند باعث بروز اوتیسم شود.
برخی از اختلالات ژنتیکی مانند سندرم X شکننده نیز می توانند با اوتیسم مرتبط باشند.
عدم تعادل متابولیکی نیز ممکن است در بروز اوتیسم نقش داشته باشد.
مشکلات در رشد و توسعه مغز جنین در داخل رحم، مانند زایمان زودرس و وزن کم نوزاد، می‌تواند با اوتیسم مرتبط باشد.
عفونت‌های ویروسی یا باکتریایی در مادر حین بارداری می‌توانند خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش دهند.
قرار گرفتن جنین در معرض برخی داروها مانند والپروئیک اسید (Depakene) یا تالیدومید (Thalidomid) در دوران بارداری ممکن است خطر اوتیسم را افزایش دهد.
برخی بیماری‌های مزمن مانند دیابت بارداری و بیماری‌های خودایمنی در مادر می‌توانند بر توسعه مغز جنین تأثیر بگذارند و خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش دهند.
قرار گرفتن در معرض مواد سمی و آلودگی هوا می تواند خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش دهد.
سن بالا در والدین هنگام تشکیل نطفه می تواند خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش دهد.
این عوامل ممکن است بر توسعه مغز جنین تأثیر منفی بگذارند
کمبود ویتامین و مواد معدنی در بدن مادر، به خصوص ید و اسید فولیک، ممکن است با بروز اوتیسم مرتبط باشد.
تشخیص اوتیسم در دوران جنینی هنوز موضوعی پیچیده و در حال تحقیق است. برخی از روش‌های تشخیصی شامل غربالگری‌های ژنتیکی و مشاهده نشانه‌های رشد غیرعادی در مغز جنین است. اما هیچ کدام به طور قطعی نمی تواند پیش‌بینی کند که کودک مبتلا به اوتیسم خواهد شد یا خیر. تشخیص اوتیسم معمولاً پس از تولد و بر اساس ارزیابی‌های رفتاری و تخصصی انجام می‌شود. با انجام آزمایش‌ها و غربالگری‌های لازم در دوران بارداری، می‌توان عوامل خطر ابتلا به اوتیسم را شناسایی کرد.
نمی‌توان به طور کامل از اوتیسم در دوران بارداری پیشگیری کرد، زیرا اوتیسم یک اختلال عصبی-رشدی است که عوامل ژنتیکی و محیطی در آن نقش دارند و در دوران کودکی تشخیص داده می‌شود. با این حال، با انجام اقدامات پیشگیرانه و رعایت برخی نکات می‌توان خطر ابتلا به اوتیسم را کاهش داد. در ادامه به بیان آن ها می پردازیم:
مصرف ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری در دوران بارداری، به ویژه اسید فولیک و ید، می‌تواند به پیشگیری از اوتیسم کمک کند.
کنترل دیابت و فشار خون مادر در دوران بارداری، می‌تواند خطر بروز اوتیسم را کاهش دهد.
کاهش استرس و اضطراب مادر در دوران بارداری، می‌تواند برای سلامتی جنین مفید باشد.
تغییر سبک زندگی، مصرف مواد مغذی و کم کردن استرس می تواند خطر ابتلا به اوتیسم را کاهش دهد.
مشاوره ژنتیک برای خانواده هایی که سابقه ابتلا به اوتیسم دارند، می تواند مفید باشد.
فراهم کردن محیط سالم و بدون آلودگی برای جنین می تواند خطر ابتلا به اوتیسم را کاهش دهد. .
رعایت رژیم غذایی سالم و مصرف مواد مغذی کافی توسط مادر حین بارداری می تواند خطر بروز اوتیسم را کاهش دهد.
داشتن وزن مناسب توسط مادر حین بارداری می تواند خطر بروز اوتیسم را کاهش دهد.
در صورتی که مادر مواد مخدر مصرف می کند، اقدام به بارداری پس از حداقل سه ماه ترک مصرف مواد مخدر می تواند خطر بروز اوتیسم را کاهش دهد.
نتیجه گیری
علت دقیق ابتلا به اوتیسم هنوز به طور کامل مشخص نشده است، اما عوامل ژنتیکی ،محیطی و سایر عوامل نقش مهمی در این امر دارند. در این مقاله به طور مفصل هر یک از علل ایجاد اوتسیم در دوران جنینی بیان شده است.
