1404.05.07
بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی پیشرفته است که بر حرکات و عملکردهای روزمره فرد تأثیر می‌گذارد یکی از جنبه‌های مهم این بیماری، تأثیر آن بر گفتار و ارتباطات است گفتاردرمانی به عنوان یک روش درمانی مؤثر میتواند به بیماران کمک کند تا با چالش‌های گفتاری و ارتباطی خود مقابله کنند و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند در این مقاله، به بررسی اهمیت، روش‌ها و تکنیک‌های گفتاردرمانی در بیماران مبتلا به پارکینسون خواهیم پرداخت.
گفتاردرمانی میتواند به بیماران پارکینسون کمک کند تا با مشکلات گفتاری و زبانی که در نتیجه بیماری آن ها به وجود می آید مقابله کنند.
بیماری پارکینسون میتواند منجر به تغییرات قابل توجهی در گفتار شود این تغییرات ممکن است شامل موارد زیر باشند:
بیماران ممکن است صدای خود را کم زورتر از قبل بیان کنند.
صدا ممکن است یکنواخت و بدون تغییرات احساسی باشد.
ممکن است کلمات به وضوح بیان نشوند و در نتیجه فهم آن‌ها برای دیگران دشوار شود.
بیماران ممکن است برای شروع صحبت کردن مشکل داشته باشند.
سرعت گفتار ممکن است کاهش یابد یا نوسانات غیرمعمولی داشته باشد.
این تغییرات می‌توانند منجر به احساس انزوا و افسردگی در بیماران شوند، زیرا ارتباط با دیگران برای آن‌ها دشوارتر میشود.
همچنین بخوانید : گفتاردرمانی لکنت زبان
گفتاردرمانی نقش حیاتی در مدیریت مشکلات گفتاری بیماران مبتلا به پارکینسون دارد اهداف گفتاردرمانی شامل موارد زیر است:
افزایش وضوح و حجم صدا برای تسهیل ارتباطات.
کمک به بیماران برای بیان احساسات و نیازهای خود.
کمک به بیماران برای احساس راحتی بیشتر در ارتباط با دیگران.
برخی از بیماران ممکن است مشکلات بلع نیز داشته باشند که نیاز به درمان دارد.
گفتاردرمانی از تکنیک‌ها و روش‌های مختلفی برای کمک به بیماران مبتلا به پارکینسون استفاده می‌کنند:
- تمرینات افزایش حجم صدا: بیمار را تشویق می‌کند تا صدای خود را بلندتر بیان کند.
- تمرینات تنفس: یادگیری تکنیک‌های صحیح تنفس برای تولید صدا.
-تکرار کلمات و جملات: کمک به بهبود وضوح کلمات.
-استفاده از آینه: مشاهده حرکات دهان و لب‌ها برای بهبود دقت گفتار.
- استفاده از زبان بدن: تشویق بیمار به استفاده از حرکات بدنی برای تقویت پیام‌های کلامی.
- استفاده از ابزارهای کمکی: مانند نرم‌افزارهای تلفن همراه برای تسهیل ارتباط.
-برگزاری جلسات گروهی برای تشویق بیماران به تعامل با یکدیگر و تمرین مهارت‌های گفتاری در محیط‌های اجتماعی.
- آموزش خانواده‌ها درباره نحوه ارتباط مؤثر با بیمار و حمایت از آن‌ها در فرآیند درمان.
با پیشرفت تکنولوژی، ابزارها و نرم‌افزارهای جدیدی برای کمک به بیماران مبتلا به پارکینسون توسعه یافته‌اند این ابزارها می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
1- نرم‌افزارهای تقویت صدا
برنامه‌هایی که به بیماران کمک می‌کنند تا حجم صدای خود را تقویت کنند.
2- برنامه‌های آموزشی آنلاین
ارائه تمرینات و تکنیک‌های گفتاری به صورت آنلاین.
3.ابزارهای ارتباطی الکترونیکی
دستگاه‌هایی که به بیماران کمک می‌کنند تا پیام‌های خود را به راحتی منتقل کنند.
اگرچه گفتاردرمانی میتواند بسیار مؤثر باشد، اما چالش‌هایی نیز وجود دارد:
برخی بیماران ممکن است دسترسی محدودی به گفتاردرمانگران داشته باشند.
تشخیص دیر هنگام بیماری میتواند روند درمان را تحت تأثیر قرار دهد.
هزینه‌های درمان ممکن است برای برخی بیماران مشکل‌ساز باشد.
بیش از هفت میلیون نفر در جهان به بیماری پارکینسون مبتلا هستند بین 75 تا 95 درصد در طول بیمار خود دچار مشکلات صدا و گفتار میشوند همچنین این بیماران دچار اختلالات تفکر،شناخت و بلع میشوند به همین دلیل گفتاردرمانی برای این افراد بسیار مهم و ضروری است.
بیماران پارکینسون ممکن است از مشکلات ارتباطی و گفتاری خود مطلع نباشند تغییر در کیفیت صدا اولین نشانه مشکلات گفتاری میباشد که پس از گذشت مدتی به دنبال آن ناتوانی در گفتار روان و تولید صحیح صداهای گفتاری ایجاد شوند.
جهت بهبود اختلالت گفتاری و صوتی مداخلات گفتاردرمانی پارکینسون لازم است متخصصان گفتاردرمانی به طور خاص برای تشخیص و درمان اختلالات گفتار،زبان و بلع آموزش دیده اند.
همچنین بخوانید : گفتاردرمانی حرف ز
تلوزیون ها،رادیوها و سایر دستگاهایی که باعث ایجاد سرصدا میشوند را خاموش کنید.
یک اتاق با نور مناسب برای مکالمه بهتر است قدت و توانایی درک را افزاش میدهد.
قبل از مکالمه یا تماس تلفنی برنامه ریزی شده دوره های استراحت صوتی را برنامه ریزی کنید.
گلو بیمار را با نوشیدن آب زیاد مرطوب نگه دارید.
اگر حرف زدن برای بیمار دشوار است از او بخواهید تا با زبان اشاره با شما حرف بزند.
سخن پایانی
گفتاردرمانی یکی از جنبه‌های کلیدی در مدیریت بیماری پارکینسون است که میتواند تأثیر بسزایی بر کیفیت زندگی بیماران داشته باشد با استفاده از تکنیک‌ها و روش‌های مناسب، گفتاردرمانان می‌توانند به بیماران کمک کنند تا مهارت‌های ارتباطی خود را تقویت کنند و احساس اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند همچنین، آموزش خانواده‌ها و استفاده از تکنولوژی‌های نوین میتواند به تسهیل این فرآیند کمک کند در نهایت، توجه به جنبه‌های عاطفی و اجتماعی این بیماران نیز از اهمیت بالایی برخوردار است تا آن‌ها بتوانند با چالش‌های ناشی از بیماری بهتر کنار بیایند.
