1404.02.09
بیماری اوتیسم یکی از بیماری های اعصاب و روان است که بیشتر در کودکی تشخیص داده می شود این بیماری درمان ندارد و برای درمان کودکان مبتلا به اوتیسم از روش های درمانی مختلف مانند گفتار درمانی ، کار درمانی یا حتی داروها استفاده می کنند.
افراد مبتلا به اوتیسم اغلب علائم یا الگوهای رفتاری محدود و تکراری از خود نشان می دهند و علائم در بین افراد مختلف متفاوت است و انواع و شدت متغییری دارد اوتیسم در پسران 4 برابر دختران می باشد.
اختلال اوتیسم بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی به چند دسته زیر تقسیم می شود :
4.کاتاتونیا (نوعی اختلال روانی که در آن بیمار درک درستی از محیط و اطرافیانش ندارد )
5.تشخیص یک بیماری پزشکی یا ژنتیکی شناخته شده با یک عامل محیطی که یک فرد می تواند به یک یا چند مورد از این اختلالات مبتلا شود.
؟
افرادی که مبتلا به یکی از اختلالات اوتیسم می باشند می تواند به شرح زیر باشد :
1.اختلال اوتیسم
2.سندروم آسپرگر
3.اختلال فرارگیر رشد طبقه بندی شده
4.اختلال از هم پاشیدگی کودک
علائم اوتیسم معمولا در اوایل کودکی بین 1 تا 2 سالگی مشاهده می شود و گاهی ممکن است زودتر یا دیر ظاهر شود نشانه های اولیه ممکن است شامل تاخیر در گفتار و پیشرفت اجتماعی باشد. اما تشخیص قطعی در سن 2 سالگی توسط یک متخصص به غربالگری و تشخیص اوتیسم می باشد ولی به طور کلی ممکن است تا سن رفتن کودک به مدرسه به تاخیر بیوفتد و این دیر تشخیص دادن می تواند آسیب های جبران ناپذیری را برای کودک به همراه داشته باشد .
علائم اوتیسم را می توان به 2 دسته تقسیم کرد :
مشکلاتی از جمله مسائل مربوط به ارتباطات ، ابراز احساسات ، ابراز علاقه ها یا حفظ مکالمات قبل و بعد ، ارتباط غیر کلامی مانند مشکل در حفظ ارتباط چشمی یا خواندن زبان بدن و دشواری و سختی در حفظ روابط.
مشاهده نشانه هایی از جمله حرکات تکراری ، تکان خوردن یا الگوهای رفتاری
پایبند بودن به روال ها یا رفتارهای خاص
افزایش و کاهش حساسیت مانند واکنش منفی به یک صدای خاص
علائم یا دغدغه های ثابت
شدت علائم اوتیسم به شدت متغییر است اما درباره رفتارها و مهارت های اجتماعی در افراد مبتلا به اوتیسم ثابت است.
همچنین بخوانید :بازی درمانی در کودکان
علت دقیق اوتیسم مشخص نیست و درمان قحطی برای این نوع اختلال تا کنون پیدا نشده است اما علائم و علت هایی در بیماران بروز می دهد که می توان فرد مبتلا به اختلال اوتیسم را تشخیص داد که در زیر به این موارد اشاره شده است :
1.سابقه خانوادگی
2.جهش های ژنتیکی
3.سن والدین
4.وزن کم هنگام تولد
5.قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و سموم محیطی
6.قرار گرفتن جنین در معرض داروهای اعصاب و روان و ضد تشنج مانند والپروئیک اسید یا تالیدومید
7.شرایط بارداری
8.زایمان زود رس
متخصصان بیشتر اوتیسم را اختلال یا سندروم معرفی می کنند تا بیماری، زیرا بیماری پاسخ بدن به یک عامل داخلی یا خارجی است و برای درمان جایگاه درمانش مشخص می باشد اما اختلال نوعی بی نظمی در عملکردهای معمول و منظم بدن است و به طور ساده تر می توان گفت اختلال در اثر یک اشتباه در بدن رخ می دهد البته ناگفته نماند که اختلال می تواند در اثر یک بیماری نیز شناخته شود مانند اختلال ریتمی قلب که در اثر بیماری قلبی بوجود می آید. درست ترین تعریف برای اوتیسم سندروم است که مجموعه ای از علائم و نشانه های یک بیماری و اختلال است.
این بیماری معمولا قبل از سه سالگی ظاهر می شود و علائمی گیج کننده دارد زیرا برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم در ظاهر تا قبل شروع بیماری رشد نرمالی دارند اگر چه شدت علائم در این کودکان متنوع است اما اختلالات نامتغییری در مهارت های اجتماعی و ارتباطی همه افراد مبتلا نیز وجود دارد به طور مثال کودکان مبتلا به اوتیسم هرگز در طول زندگی خود صحبت نمی کنند و همچنین برخی از این کودکان رفتارهای تکرار شونده و علایق محدودی دارند.
کودکان مبتلا به اوتیسم پاسخ های غیرمعمولی به تجربیات حسی دارند و ممکن است به صداها ، بوها و طعم ها حساس باشند و همچنین ممکن است در هماهنگی حرکات نقص داشته شند و عضلاتشان ضعیف باشند.
کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است اشیا را بارها به ترتیب بچینند و بهم بزنند و برخی حرکات مکرر مانند گاز گرفتن دست و با ضربه به سر خود آسیب برساند.
این کودکان بسیاری از رفتارهای تکراری مانند به هم زدن دست ها ، تکان دادن اندام های بدن خود و یا صدا درآوردن در اوایل زندگی خود داشته باشند.
کلام آخر
در این مقاله به این سوال پاسخ دادیم که اوتیسم چیست و چه علائمی دارد و همچنین آموختیم که اختلال اوتیسم درمان ندارد اما راهکارها و روش هایی نظیر ماساژ درمانی در کودکان برای درمان وجود دارد که توسط تیم متخصصان و کاردرمان ها انجام می شود تا کودک مبتلا به اوتیسم بتواند به زندگی عادی خود ادامه دهد.
