1404.05.04
تشنج یکی از مشکلات شایع در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) است این اختلالات عصبی میتوانند تأثیرات عمیقی بر روی رفتار، یادگیری و کیفیت زندگی این کودکان داشته باشند یکی از انواع تشنج که کمتر مورد توجه قرار میگیرد، تشنج پنهان یا غیرقابل مشاهده است این نوع تشنج ممکن است به راحتی شناسایی نشود و به همین دلیل میتواند باعث مشکلات جدی در مدیریت و درمان این کودکان شود.
تشنج پنهان به نوعی از تشنج گفته میشود که علائم آن ممکن است به وضوح در رفتار کودک نمایان نشود این نوع تشنج معمولاً به صورت تغییرات ناگهانی در وضعیت هوشیاری، حرکات غیرطبیعی یا تغییرات در احساسات بروز میکند در بسیاری از موارد، والدین یا معلمان ممکن است متوجه این تغییرات نشوند و این امر باعث میشود که تشخیص و درمان به تأخیر بیفتد.
تحقیقات نشان دادهاند که حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد از کودکان مبتلا به اوتیسم دچار تشنج میشوند این نرخ نسبت به جمعیت عمومی که حدود ۱ درصد است، بسیار بالاتر است همچنین، کودکانی که دارای ناتوانیهای شناختی و حرکتی بیشتری هستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به تشنج قرار دارند.
همچنین ببینید : رفتاردرمانی در کودکان
علل تشنج پنهان در کودکان اوتیسم میتوانند شامل موارد زیر باشند:
اختلالات ساختاری و عملکردی مغز در کودکان مبتلا به اوتیسم میتواند منجر به بروز تشنج شود.
برخی از تغییرات ژنتیکی مرتبط با اوتیسم نیز ممکن است خطر ابتلا به تشنج را افزایش دهند.
عوامل محیطی مانند عفونتها، آسیبهای مغزی و شرایط متابولیک نیز میتوانند نقش داشته باشند.
محیطهای پرتنش و اضطرابهای روزمره نیزمیتوانند محرکهایی برای بروز تشنج باشند.
آسیب هایی مانند آسیب های زایمانی یا آسیب هایی ناشی از حوادث شرایطی مانند هیدروسفالی یا تومور های مغزی میتوانند به تشنج منتهی شوند.
مننؤیت یا انسفالیت که التهاب مغز یا پوشش های محافظ آن را به دنبال دارد و ممکن است باعث تشنج شود.
این نوع اختلال ممکن است با تشنج های شدید و مکرر همراه باشد که برخی از آنها ممکن است به صورت پنهان باقی بمانند.
همچنین ببینید : بازی درمانی در کودکان چیست ؟
تشنج پنهان ممکن است با علائم زیر همراه باشد:
کودک ممکن است به طور ناگهانی بیحوصله یا مضطرب شود.
کودک ممکن است لحظاتی از هوشیاری خود را از دست بدهد و سپس دوباره به حالت طبیعی برگردد.
حرکات ناگهانی یا تکراری مانند پلک زدن مکرر یا تکان دادن سر.
اختلالات خواب و بیداری ناگهانی ممکن است نشاندهنده بروز تشنج باشد.
تشخیص تشنج پنهان معمولاً دشوار است. پزشکان معمولاً از ابزارهای زیر برای تشخیص استفاده میکنند:
بررسی تاریخچه پزشکی کودک و خانواده برای شناسایی علائم گذشته و حال.
الکتروانسفالوگرافی (EEG) میتواند فعالیت الکتریکی مغز را ثبت کند و کمک کند تا تشنجهای غیرقابل مشاهده شناسایی شوند.
MRI یا CT scan برای بررسی ساختار مغز و شناسایی هرگونه آسیب یا ناهنجاری.
مشاهده رفتار کودک در محیطهای مختلف (مدرسه، خانه) توسط والدین و معلمان برای شناسایی الگوهای رفتاری غیرعادی.
در کودکات اوتیسم انواع مختلفی از تشنج رخ میدهد که ب صورت پنهان میباشد در ادامه با انواع آنها آشنا میشوید:
این تشنج اغلب در کودکان رخ میدهد و فرد در این نوع تشنج به جایی خیره میشود و برای کودتاه مدت آگاهی خود را از دست میدهد که ممکن است بسیار مختصر بوده و نادیده گرفته شود.
این تشنج ها ممکن است در ناحیه مشخصی از مغز آغاز شود و میتواند تاثیراتی مانند اسپاسم های عضلانی ،توهم های حسی یا هیجانی و تغییر در حس تعادل به همراه داشته باشد.
این تشنج ها با از دست دادن آگاهی همراه میباشد و رفتار هایی مانند جوییدن ناهنجنار لب یا دستکاری لباس را به همراه دارد این نوع تشنج ممکن است به عنوان یک حالت غیرعادی مکث یا ناراحتی روحی تلقی شود.
در این نوع تشنج ممکن است کودک به صورت ناگهانی قدرت عضلانی خود را از دست بدهد و بیفتد.
در این تشنج کودک حس آگاهی خود را حفظ میکند اما ممکن است دچار تغییرات حسی یا حرکتی شود.
کودک در این تشنج ممکن است دچار تغییرات نامحسوسی در رفتار شود که در تمام بخش های مغز رخ میدهد و ممکن است به راحتی تشخیص داده نشود.
درمان تشنج پنهان در کودکان اوتیسم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
داروهای ضدصرع میتوانند برای کنترل تشنج تجویز شوند پزشک باید داروها را با توجه به نوع و شدت تشنج انتخاب کند.
مشاوره و درمانهای رفتاری میتوانند به کاهش اضطراب و استرس کمک کنند.
ایجاد یک محیط آرام و کم تنش میتواند به کاهش بروز تشنج کمک کند.
آموزش والدین و معلمان درباره نشانهها و علائم تشنج پنهان میتواند به شناسایی زودهنگام کمک کند.
سخن پایانی
تشنج پنهان یکی از چالشهای مهم در مدیریت کودکان مبتلا به اوتیسم است شناسایی زودهنگام این نوع تشنج میتواند به بهبود کیفیت زندگی این کودکان کمک کند آگاهی والدین، معلمان و متخصصان از علائم و نشانههای تشنج پنهان، نقش کلیدی در مدیریت بهتر این اختلال دارد با توجه به پیچیدگیهای موجود، نیاز به تحقیقات بیشتری برای درک بهتر این موضوع و توسعه روشهای درمانی مؤثرتر احساس میشود.